BIODANZAREIZEN

VROUWEN

Vrouwen. Vrouwen op de dansvloer. Wauw-vrouwen! Reislustige vrouwen. Trouw(e)vrouwen. Onbereikbare vrouwen. On(be)grijpbare vrouwen. Ontembare vrouwen. Bijbelse vrouwen. Power vrouwen. Vrouw-vriendinnen. Lieve vrouwen!
Het verhaal van een ‘vrouwvriendelijk’ leven in vijf delen: familie, eerste verliefdheid, studententijd, Brazilië en biodanza. De vele vrouwen van Paul.

De allereerste vrouw in mijn leven is uiteraard de vrouw die mij gebaard heeft, mijn moeder, ‘ons mam’. Ze heet Maria (Mirjam). Andere vrouwen met wie ik een bloedband heb zijn: mijn lieve zus Yvonne en mijn allerliefste dochter Maria Clara, op wie ik zo trots ben. De eerste vrouwen die ik bij naam noem zijn jullie.

Als ik terugdenk aan mijn jeugd, denk ik aan het meisje op wie ik stiekem verliefd was op de St. Cathrienschool, Mariëtte. Ik keek als verlegen jongen op tegen andere jongens met bravoure. Dat zette zich door op de middelbare school. Alice vond ik aantrekkelijk, maar ik durfde dat niet te uiten.
Ik verkeerde in vrouwluwe omgevingen. Ik was bij de verkenners (scouting, met alleen maar jongens) en begon op mijn 18e met een technische studie (met slechts een handvol meisjes in de collegebanken).

In mijn studententijd, die zeker zo’n tien jaar duurde, begonnen vrouwen een steeds grotere rol te spelen in mijn leven. Ik had vooral veel vriendinnen. Overal in het land en in het buitenland, die ik bijv. had leren kennen tijdens Taizé-ontmoetingen. Die vrouw-vriendinnen hebben mijn reiskoorts gewekt. Treinend en liftend zocht ik ze op. Katrien, Gezina, Marijke, Hanneke. Maar ook Rosa, Rita en vele anderen.

Later zouden Braziliaanse vrouwen mij raar aankijken: ‘Dat kan toch niet, een vriendschap tussen man en vrouw. Dan moet er meer spelen.’ Ik moet toegeven, iets van stiekeme verliefdheid was er soms wel. Voor mij leek de echte liefde onbereikbaar. Ik noem mezelf geen verleider. Ik koester eerder de vriendschappelijke contacten met vrouwen. Tot op de dag van vandaag zijn die goud voor me waard.

Als het over passie en vrouwen gaat is er een hoofdstuk van tien belangrijke jaren dat ik niet over kan slaan: Brazilië. In Brazilië hangt de verleiding in de lucht, de aanraking is daar gemakkelijk. Als blanke Europese man genoot ik veel belangstelling. Alsof ik door die liefdevolle aandacht van vrouwen losser en speelser werd. Een andere Paul. Ik leerde daar dansen. Ik leerde er een echte knuffel geven.

Het kon niet uitblijven, ik werd verliefd. Of was het andersom? Sidnéia, Walkiria en Kátia werden verliefd op mij. Met de laatste zou ik in het huwelijksbootje treden. Kátia werd mijn vrouw. Een vrouw die erg jaloers was, als andere vrouwen belangstelling voor mij toonden. Immers, een vriendschappelijk contact tussen man en vrouw zien heel veel Brazilianen als onmogelijk.

Nog altijd ben ik onder de indruk van de supervrouwelijke warme uitstraling van veel ‘brasileiras’. Brazilië, ik heb veel van je geleerd, ik leer nog altijd van je. Dank voor jullie liefde en vriendschap: Rita, Adriana, Áurea, Edna, Mônica, Elaine en Eliane.

Het hoofdstuk Brazilië ging jaren later moeiteloos over in het hoofdstuk biodanza. In de tussenliggende jaren ben ik gescheiden van Kátia, werkte ik in een kerkelijke mannelijke omgeving in Nederland, ging ik zeker jaarlijks een tijd naar Brazilië en ben ik gaan daten, op zoek naar een nieuwe partner. Aan dat daten heb ik een aantal lieve vriendinnen overgehouden: Peggy, Roos, Hermien … Met Nancy, Joke en Heleen had ik een relatie.

Op de dansvloer, waar meer vrouwen zich bewegen dan mannen, waande ik me terug in Brazilië. Makkelijke aanrakingen. Elkaar zien. Elkaar vasthouden. Het lijf laten spreken. Met de vaak Braziliaanse muziek als aanjager. Nieuwe vrouw-vriendinnen kwamen via biodanza op mijn pad. Anne-Marie, Caroline, Angela, Saskia, Maja, Paulien, Brenda … Met Renske had ik gedurende twee jaar een relatie.

Het biodanza hoofdstuk beslaat de laatste tien jaren van mijn leven, van 2008 tot 2018. Ik hoop steeds beter te kunnen luisteren naar mijn eigen lichaam. Wat zegt mijn wijze lichaam? Hoe reageert mijn lichaam op vrouwen, relaties? Seksuele energie en warme knuffels zijn krachtig en verbindend. Voor mij heeft dit alles ook een religieuze dimensie: hogere krachten, God, soulmates. Wij zijn elkaar niet zomaar tegengekomen, niet zomaar tegen het lijf gelopen. Ik hoop in Nederland mijn schroom in het contact met vrouwen af te kunnen leggen. Ik bewonder vrouwen. Daar wil ik naast staan en me tussen bewegen, als een speelse, dansende man.

08-03-2018