BIODANZAREIZEN

DANS, REIS EN LEEF !!

DOPAMINE

In coronajaar 2020 wordt er minder gedanst en minder gereisd. Minder beweging, met coronakilo’s als gevolg. Mensen worden geacht elkaar niet aan te raken. Geen omhelzing met de bedoeling om zo minder kans te maken op een besmetting. Zou er ook minder gevreeën worden?
Hoe houd ik in deze tijden mijn dopaminespiegel op peil? Hoe zorg ik dat mijn bewegingen talrijk zijn en moeiteloos en soepel gaan? Hoe zorg ik dat ik vrolijk ben en blijf? Bespiegelingen over het ‘gelukshormoon’, de neurotransmitter dopamine. Een blog over (mijn) gezondheid.

Ik sta oefeningen te doen voor de spiegelkast in de woonkamer. Uit de twee grote zelfgemaakte geluidsboxen, die ik van oom Jan geërfd heb – hij is in april overleden aan corona – klinkt muziek. Ik verstrengel mijn vingers in de bidhouding en beweeg vervolgens mijn handen van beneden naar zo ver mogelijk boven mijn hoofd. De fysiotherapeut heeft me meer oefeningen opgegeven. Ik plant mijn voeten op heupbreedte op de grond. Ik draai mijn romp net als bij de yoga naar rechts en naar links, herhaaldelijk, en laat daarbij beide armen losjes zwieren. Ik spoor mezelf aan om mijn armen zoveel mogelijk los te laten en kijk daarbij terloops in de spiegel. Mijn linkerarm is stijver dan mijn rechterarm en doet vaak niet wat ik wil.

En dan, plotseling, neemt de jazzy muziek me mee. Nu is het niet meer de wilskracht (vanuit de hersenen) die me aanstuurt, maar de kracht en het ritme van de muziek. Een flow. Mijn lijf danst. Mijn lijf beweegt losjes en vanzelf. Ik hoef niet meer na te denken of ik de oefeningen juist uitvoer. Ik hoef niet na te denken over welke bewegingen ik wil maken. Mijn lijft beweegt, automatisch en autonoom. Mijn lijf danst, vanzelf. Een golf van blijheid en geluk spoelt door me heen.

Meestal heb ik opstarttijd nodig, opwarmtijd. Na een half uurtje wandelen, fietsen, dansen gaat het bewegen soepeler. Omgekeerd, als ik te lang zit (of lig) voel ik ongemak en stijfheid in mijn lijf. Dan is er ineens die trilling (tremor) in de vingers van mijn linkerhand. Ik ben de laatste tijd gevoeliger geworden voor stress. Als ik niets hoef, geen prestatie hoef te leveren, als ik toe mag geven aan de slaap, vooral ’s middags, en ontspan, vervliegt en vervaagt de stijfheid en de stress. Het lijf geeft aan wat het wil. De wijsheid zit van binnen.

Het lichaam wordt aangestuurd vanuit de hersenen. Bij mij heeft die aansturing averij opgelopen (door de hersenaandoening Parkinson). Bij mij is er iets mis met de aanmaak van dopamine. Dopamine is een belangrijke neurotransmitter. Het wordt ook wel gelukshormoon of geluksstofje genoemd, het ‘smeermiddel in je brein’.

Volgens wetenschappers zijn er dingen die een negatieve invloed hebben op de productie van dopamine: “Stress, alcohol, cafeïne en suiker verstoren de dopaminebalans.” Positieve invloed hebben (onder andere) ‘sporten, eten, seks en verliefd zijn’. Het eten van amandelen, avocado’s, bananen, zuivel, peulvruchten, zaden en noten hebben een positief effect op de aanmaak van dopamine door het lichaam. Net als antioxidanten. “Eet daarom veel bladgroente, asperges, broccoli, bietjes, sinaasappels en spruitjes.” “Zorg daarnaast voor voldoende beweging en voldoende nachtrust.” Veel bewegen in de natuur werkt zeer goed. Naast bewegen verhogen seksuele activiteiten en aanrakingen de dopamine aanmaak. Meditatie en koud douchen ook. En dromen!

Als Parkinsonpatiënt slik ik dagelijks een aantal pilletjes ‘sinemet’. Deze bevatten o.a. het stofje ‘levodopa’. De pilletjes zelf bevatten geen dopamine. De pilletjes stimuleren kunstmatig de aanmaak van dopamine. Aldus de medische theorie. Zelf geloof ik in andere dingen. Vooral veel bewegen – in de natuur – en gezond eten. Bewegen, bewegen, bewegen. Zo weinig mogelijk stress, en zoveel als mogelijk slapen, dansen en dromen. Ondanks alle beperkingen, die ik voel en die opgelegd worden, blijf ik in beweging en blijf ik dromen.