BIODANZAREIZEN

VRIENDSCHAP

In Brazilië wordt de internationale dag van de vriendschap, ‘dia do amigo’, gevierd, op 20 juli. Natuurlijk was daar op social media (de vriendenwebsite Facebook en WhatsApp) veel aandacht voor. Op dit moment van schrijven ben ik in Brazilië en laat ik vrienden in mijn leven de revue passeren. Ik voel me dankbaar voor al de vrienden in mijn leven. Ze zijn niet zomaar in mijn leven gekomen. Kunnen wíj elkaar vrienden noemen, zoals zo gemakkelijk gebeurt op Facebook? Ik nodig je uit om nú een berichtje te sturen aan een verre vriend of vriendin. Verras haar maar!

Vrienden heb ik uit verschillende fasen in mijn leven. Als kind en als puber had ik een paar goede vrienden. Volgens mij heb ik hen voor het laatst gezien bij een schoolreünie. Dan de studententijd. Ik was rond de twintig jaar, er ging een nieuwe wereld voor me open, een wereld vol vriendschappen. Facebook bestond nog niet. Ik stuurde versierde, getekende, zelf gemaakte kaartjes en handgeschreven brieven naar vrienden. Bellen deed ik niet veel. Ik zocht hen liever op. Dat is iets dat ik tot op de dag van vandaag graag doe.

In diezelfde studententijd kwam ik via een uitwisseling voor het eerst in Brazilië terecht. De Brazilianen uit São Paulo die aan die uitwisseling deelnamen beschouw ik nog altijd als goede vrienden. ‘Amigos para sempre’. Dit jaar vieren we dat we elkaar 30 jaar kennen. Een speciale band heb ik met deze vrienden uit São Paulo, dat heb ik begin deze maand opnieuw ervaren en met hen gevierd.

Er brak een andere periode aan, ook voor de vriendschappen. In 1992 trouwde ik met een Braziliaanse uit Campina Grande. Ik herinner me nog dat ik zei: “We zouden eerst goede vrienden van elkaar moeten zijn, voordat we trouwen.” Ik werd vader. Mijn vriendschappen in Nederland en in São Paulo kwamen op een laag pitje te staan. Vriendschappen tussen mannen en vrouwen werden in de cultuur van Noordoost Brazilië, waar ik op dat moment woonde, ingewikkeld gevonden, zelfs gewantrouwd. Jaloezie…
Deze week was ik terug in Campina Grande. Ik ontmoette oud-collega’s van mijn werk, Nederlanders die met Brazilianen zijn getrouwd, familie van mijn ex. Ik spreek hier niet zo gauw van goede vrienden. Toch blijft Noordoost Brazilië een speciale aantrekkingskracht op mij uitoefenen. Lopend op het busstation van Campina Grande werd ik door verschillende mensen herkend. Door hen word ik gemakkelijk ‘vriend’ genoemd. Zelf beleef ik dat anders.

Tijdens het huwelijk veranderde er niet veel. Met het gezinnetje gingen we wel eens op bezoek bij vrienden van de een of van de ander. Voor het onderhouden van vriendschappen was minder tijd. De beste vriendschappen, die uit de studententijd, bleven in stand. Tien jaar geleden, ik was net gescheiden, ging ik oude vriendschappen aanhalen. Ik kan ook zeggen dat ik vanaf die tijd opnieuw meer vriend werd van mezelf.
Er kwam weer ruimte voor nieuwe vriendschappen en vriendinnen. In die tijd begon ik te dansen (biodanza) en ik ging internetdaten. Net als in mijn studententijd ging er een nieuwe wereld voor me open. Aan het daten en het dansen heb ik hele goede nieuwe vrienden, en meer vriendinnen overgehouden. Wat is het heerlijk om in deze dagen met Nederlandse biodanza-vrienden in Brazilië samen met Brazilianen te dansen. Vanavond weer!

Er komt net een heel leuk filmpje binnen van een nieuwe vriend. Luiz, hij is een goede vriend van een goede vriend uit São Paulo. Luiz wordt een nieuwe goede vriend van mij. Vriendschappen zijn er om te vieren, bijvoorbeeld door elkaar te verrassen … Nu!

24-07-2017